به عقيده ي مسيحيان، حضرت مسيح در جامعه مسيحي اين
است كه همان كارهايي كه در زمان حيات خود در فلسطين انجام مي داد، از قبيل: دعا، تعليم،
شفا دادن بيماران و... اين قبيل كار هاي غير آشكار مسيحي در زندگي كليسايي به وسيله
اين آيين ها و شعاير آشكار مي شود و با شركت در اين آيين ها در حقيقت به ملاقات مسيح
مي رود. از اين هفت آيين مقدس، تعميد و عشاي رباني، دو آيين اصلي و تقريباً مورد اتفاق
همه ي مسيحيان جهان است. كاتوليكها و مسيحيان ارتدوكس، پنج آيين ديگر به اين دو تا
مي افزايند كه مجموع آيين ها به هفت مي رسد.
1) تعميد
نخستين و اساسي ترين آيين كه براي همه ضرورت دارد،
تعميد است. انسان با تعميد به جامعه ي مسيحيت و كليسا وارد مي شود و بابي است براي
زندگي روحاني. ماده ي اين آيين آب تعميد است، كه اين آب معمولاً ضمن آيين ويژه اي قبلا
تقديس مي شود، هنگام تعميد، كشيش اين عبارت را مي خواند: «تورا به نام پدر، پسر و روح
القدس تعميد مي دهم» اين كار با ريختن سه بار آب بر سر داوطلب يا پاشيدن آب به او انجام
مي گيرد.
2) تأييد
در تأييد، اجرا كننده ي آن اسقف است، ماده اي كه
اين شعار با آن انجام مي شود روغن است. با اين كلمات: «من به تو علامت مي گذارم با
علامت صليب و تو را با روغن نجات تأييد مي كنم، به نام پدر و پسر و روح القدس». تأييد
موجب ازدياد فيض مي گردد و براي تحمّل مسؤليت نيرو مي بخشد. براي مسيحيان دوازده سالگي
سن معمول تأييد است.
3) عشاي رباني
عشاي رباني مقدس ترين شعار است كه قلب زندگي كليسا
و هر فرد مسيحي را تشكيل مي دهد. مسيحيان عقيده دارند كه در مراسم عشاي رباني حضرت
مسيح(ع) با جسم خود نزد آنان حاضر مي شود. اين مراسم داراي دو عنصر اساسي است: 1- خواندن
دو يا سه مقطع از كتاب مقدس؛ 2- خوردن قرباني مقدس. هنگام تبرك نان و شراب، پيشواي
مراسم كه اسقف يا كشيش است، سخنان عيسي در شام آخر را تلاوت مي كند.
4) اعتراف
مسيحيان در آيين اعتراف از طريق توبه بخشايش الهي
را دريافت مي كنند. اين آيين در قرون اوليه عملي بود آشكار كه طي آن شخص گناهكار با
كليسا تجديد عهد مي كرد ولي اكنون به صورت انفرادي انجام مي گيرد. در توبه، كشيش عبارت
مخصوص آمرزش را به اين صورت مي خواند: "من تو را از گناهانت آزاد مي سازم، به
نام پدر و پسر و روح القدس، آمين"
5) تدهين
تدهين يا ماليدن روغن مقدس به بيماران، ياد آور اين مسأله است كه در هنگام
احتضار تنها نيستند، بلكه مسيح با ايشان است و آنان را به سوي خدا رهنمون مي شود. مادة
تدهين روغني است كه براي ماليدن به چشمها، گوشها، دهان، دست ها و پاهاي مريض به كار
مي رود. در حين اين كار كشيش اين عبارت را مي خواند:" اميد است خدا اين تدهين
را مورد قبول قرار دهد و رحمت فيض بخشش خود را به تو نازل گرداند و گناهاني را كه توسط
چشم و گوش و... عمداً انجام داده اي ببخشايد."
6) دستگذاري
با اين آيين، انسان حيات خود را وقف خدمت به جامعه
ي مسيحيت و تمام انسانها مي كند. انتصاب مقامات روحاني از مهم ترين شعار ها به شمار
مي رود. زيرا بيشتر شعار ها مي توانند به وسيله ي كشيش انجام شوند، در حالي كه اين
شعار فقط به وسيله اسقف صورت مي گيرد و براي تقديس، سه نفر اسقف لازم است. درجات اصلي
روحانيت سه تا است: اسقف؛ مقام اسقفي بالاترين رتبه ي انتصابات است، وي نماينده عيسي
در محدوده ي اسقفي است كه وظيفه ي او به نيابت از عيسي تعليم، رهبري مراسم عبادي و
خدمت به جامعة مسيحي است. كشيش؛ وي معاون اسقف در سه وظيفه ياد شده است، كه مي تواند
عناصر عشاء رباني را تقديس كند، آن را به خدا تقديم نمايد و در ميان مردم تقسيم كند
و همچنين گناهان را از بين ببرد. در انتصاب كشيش، جام مخصوص شراب به دست شخصي كه نامزد
اين رتبه شده است داده مي شود و عبارت زير توسط اسقف قرائت مي شود:« اين نيرو را دريافت
كن كه كليسا براي زنده ها و مردگان به نام پدر، پسر و روح القدس شفاعت كند.».شماس؛
وي كلام خدا را تبليغ و به ياري بينوايان، بيماران و افراد در حال احتضار مي پردازد.
شوراي ترنت هفت مرتبة روحاني تعيين كرد. چهار مرتبه كه در درجة پاين تر قرار دارند
به اين ترتيب است: دربان، قاري، خادم كليسا و متصدي راندن ارواح پليد و شرور.
7) ازدواج مقدس
مسيحيان ازدواج را يك امر دنيوي نمي دانند؛ زيرا
ازدواج نشانة محبت خدا به بشريت است. ازدواج عبارت است از يكي شدن محبت دو شخص كه با
يكديگر براي زندگي مشتركة همراه با امانت داري متقابل و همكاري، متعهد مي شوند و براي
توليد مثل و تربيت فرزندان و رشد آنان در فضاي ايمان و محبت به خدا مي كوشند. مسيحيان
هنگام ازدواج متعهد مي شوند كه يكي شدن مرد و زن را نشانه آشكاري براي محبت خدا به
بشر و محبت مسيح به شاگردانش قرار دهند، به همين علت، مسيحيان ازدواج را التزام و تعهد
در طول زندگي مي شمارند و با طلاق و تجديد فراش در زمان حيات همسر مخالفند.
برای اجرای مراسم آیین ها سه عنصر لازم است:
نشان محسوس: آب در مراسم غسل تعمید، روغن مقدس در
تدهین، و نان و شراب در آیین پذیرش تبرک، نشان ها و آثار محسوسی هستند که به چشم رؤیت
می شوند.
دعا: به وسیلهٔ ادعیه و آوازهای مذهبی آیین ها تفهیم
می شوند.
