دلیلی که برای غسل تعمید در مسیحیت وجود دارد این می باشد که؛ در کتاب‌مقدس
به ایمانداران به عیسی مسیح
دستور داده شده که تعمید یابند،و در هیچ کجای کتاب مقدس نیامده که غسل
تعمید دلبخواه باشد،و هرکسی که به
سه اصل تثلیث که(پدر،پسر،و روح القدس) می باشد ایمان دارد و از گناهان
خود توبه کرده می بایست غسل تعمید
بگیرد،و غسل به این معنا هست که گناهان خویش را کنار گذشته و تغییراتی
که عیسی مسیح در زندگیمان گذاشته
است را می
پذیریم از این طریق به‌طور سمبولیک نشان می‌دهیم،و این واقعیت را اعلام می‌نماییم که
در آینده با
عیسی مسیح بر خواهیم گشت.
تعمید نمادی از ایمان به خدا داشتن می باشد،و باید توجه داشته باشیم نجات
از سوی خداوند هست و ایمان ما که
خود هدیه ای از سوی خداوند می باشد،ما را نجات می دهد؛و تعمید می گیریم
چون ایماندار هستیم ،تعمید می گیریم
زیرا درون ما تحولی از سوی خداوند صورت گرفته،و خداوند را عاشقانه حس می
کنیم و امید ما تنها به او هست و
می خواهیم در راه او قدم بگذاریم،در اعمال رسولان می‌خوانیم که کرنلیوس
پس از آنکه از روح‌القدس پر شد تعمید
گرفت، که آشکارا نشان می‌دهد او نخست نجات پیدا کرده بود و بعد تعمید گرفت.
باید بگویم که می بایست در قلب خود را به سوی خداوند باز کرد تا نجات پیدا
کرد،و یک ایماندار تصمیم می گیرد پس از
تعمید گناه نکند و گناهان گذشته خود را تکرار نکند.
طبق کتاب مقدس رومیان۶: ۱_۴ می بایست
تعمید گرفت تا گذشته گناه آلود خود را رها کنیم تا خداوند لطف و بخشش
خود را شامل حال ما سازد،و زمانی
که تعمید گرفتیم جزئی از وجود پاک او می شویم و با مرگ او طبیعت گناه آلود ما
که گناه را دوست داشت و با او در آب تعمید دفن شد.و زمانی که خدای پدر
با قدرت و جلال خود مسیح را به زندگی
باز گرداند،ما نیز در آن زندگی تازه و عالی شریک شدیم.
و اما طریقه غسل تعمید؛
با نگاهی به فرقه‌های مختلف مسیحی متوجه می‌شویم که تعمید گرفتن انواع
و اَشکال مختلف دارد. برخی کلیساها
افراد را غسل تعمید می‌دهند و به‌طور کامل در آب فرو می‌برند، و برخی دیگر
صرفاً بر آنها آب می‌پاشند.
ببینیم کتاب‌مقدس در این‌باره چه تعلیم می‌دهد؟
کتاب‌مقدس در این‌باره که ایمانداران را دقیقاً به چه صورت باید تعمید
داد دستور صریحی نمی‌‌دهد. با توجه به‌معنای سمبولیک
تعمید، درمی‌یابیم که تعمید هم نمایانگرِ دفن شدن است و هم نشانۀ قیام.
بنابراین فرو بردن ایمانداران در آب (غسل تعمید) عملِ دفن شدن را بهتر
از پاشیدنِ آب بر آنها نشان می‌دهد. در کتاب‌مقدس
می‌خوانیم که وقتی یحیی در رود اردن تعمید می‌داد: «عیسی از آب برآمد»
(انجیل متی ۳:۱۶)، که تلویحاً
بدان معناست
که او به‌هنگام تعمید به‌طور کامل در آب فرو برده شد.
بااینحال گرچه ظاهراً در کتاب‌مقدس تعمید به‌شیوۀ فرو رفتن در آب انجام
می‌شده است، در هیچ جا به ما چنین دستوری
داده نمی‌شود. تعمید دادن به اسم پدر، پسر و روح‌القدس بسیار مهم‌تر است
از اینکه ایمانداران به چه صورت تعمید
می‌گیرند. بهتر است کسی به شیوۀ پاشیدن آب تعمید بگیرد ولی از گناهان خود
توبه کرده و به عیسای مسیح ایمان
آورده باشد، و تعمیدش به اسم پدر، پسر و روح‌القدس باشد، تا اینکه کسی
با فرو رفتن در آب تعمید بگیرد ولی توبه
نکرده باشد. آنچه در وهلۀ نخست مهم است نه چگونگیِ تعمید گرفتنِ شخص، بلکه
علتِ تعمید گرفتنِ اوست. بااینحال
اگر می‌خواهید دقیقاً به شیوه‌ای که در کتاب‌مقدس معمول بوده تعمید بگیرید،روش
فرو بردن در آب مد نظر می باشد.
از دیدگاه کتاب مقدس، سابقه ی تعمید به زمان یحیی
می رسد: «یحیای تعمید دهنده در بیابان ظاهر شد و اعلام کرد که مردم برای آمرزش گناهان
باید توبه کنند و تعمید بگیرند. مردم از تمام سرزمین یهودیه و شهر اورشلیم پیش او می
رفتند و با اعتراف به گناهان خود در رود اردن از دست او تعمید می گرفتند.»
عیسی هم خود از یحیی تعمید گرفته و شاگردان خود را
توصیه کرده است که «همه امت ها را شاگرد سازید و آنها را به اسم پدر و پسر و روح القدس
تعمید دهید.» شمعون پطرس هم مردم را تشویق کرده است که: «توبه کنید و هر یک از شما
به اسم عیسی مسیح جهت آمرزش گناهان تعمید گیرید.»
از نگاه پولس، این آیین نشانه ای از مشابه شدن ایماندار
با مسیح در مرگ، تدفین و رستاخیز اوست. این عمل اعترافی آشکار و علنی در مورد خدا بودن
مسیح بوده است. ولی قبل از تعمید باید تعلیم و توبه و ایمان وجود داشته باشد.
